De Ultras van Vak P accentueerden afgelopen zondag op subtiele wijze de verbintenis tussen FC Twente en Enschede. Op een meterslang spandoek prijkte de eerste alinea van een gedicht dat Willem Wilmink ooit schreef over zijn geliefde stad. De in 2003 veel te vroeg overleden melancholicus oogstte overigens niet alleen lof met het prachtige stuk poëzie. De toenmalige burgemeester Ko Wierenga (u weet wel, van dat ei) vond het namelijk veel te negatief. Oordeelt u zelf.
Textielstad
Het is het eindpunt van de trein,
De burchten van de nijverheid
Textielbaronnen van weleer,
Hebben ze kinderen voortgebracht,
Krim, Berkenkamp, Sebastopol,
Dwars door het uitgeteerde hart Willem Wilmink De echte liefhebber klikt nog even hier.
bijna geen mens hoeft er te zijn,
bijna geen hond gaat zover mee:
Enschede.
staan er nog her en der verspreid:
spelonken, hol en afgeleefd,
waar nu de wind vrij spel in heeft.
hun jachtgebied bestaat niet meer.
Waar zouden ze gebleven zijn,
Van Heek, Ter Kuile, Blijdenstein?
hebben ze hier nog nageslacht,
of koos dat snel een betere stee
dan Enschede?
het is voorbij. De maat is vol.
Bijna geen heeft hier nog weet
van uw gelatenheid, uw leed.
loopt nu de kale boelevart
met postkantoor en V&D.
O, Enschede, Enschede.
Het maakt mij allemaal niet. Ze hebben gewonnen en dat is het belangrijkste. Prachtige overwinning en de sfeer in het stadion was weer eens top.
ALs oud enschedeer en tijdgenoot en bijna buutjongen
hij woonde aan de javastrsst en ik aan de batjanstraat op het hogeland en later aan de hessenwegeb ik ook de neergang van de textiel meegemaat.
Sinds lange tij niet mmer woonachtig in enschede , maar de sfeer van het gedicht is prachtig,
Jan Kuipes
ik ga binnenkort ook over op poezie.Weet nu al wat ze gaan zeggen op voorhand.Phoe,wat slecht zeg.