Van jaknikkers en Jehova’s

Afgelopen moet het wezen, met 2014. We zullen nog even moeten doorbijten tegen Willem II, wat geheid op een grauw gelijkspel gaat uitlopen, maar dan is het eindelijk voorbij. Klaar met dit voetbaljaar. Het was een helletocht van januari tot en met december. En dan moet de thuiswedstrijd tegen Willem II nog komen! Niet opgeven nu, doorzetten en gewoon gaan en dan maar weer niet winnen. Denk aan het lekkere vreten met Kerst, het illegale Poolse artillerie-vuurwerk ná zes uur ‘s avonds op Oalejoarsdag, het kussen van vreemde wijven in de opvolgende nacht en de dagen nadien, en niet meer omkijken naar het FC Twente jaar. DOE HET NIET.

Jongstleden woensdag had ik een authentieke, een hele echte, met pet en sjaal getooide jaknikker over de vloer, die zichzelf min of meer had uitgenodigd om in mijn woning, met mij nog wel, naar de bekker ontmoeting tegen De Graafschap te komen kijken. Meneer heeft geen Fox en van illegaal computerstreamen had hij niks gehoord. Zou je niet? Een vage voetbalkennis omschrijft zijn status het best.
‘Dat is goed, akkoord. Kom dan maar,‘ zei ik aan de telefoon.
‘Come on Twente Enschede!‘ brulde hij nog.

Jezus, waar begon ik aan. Een jaknikker over de vloer krijgen om samen een wedstrijd van Twente te gaan bekijken is niet iets waar ik als kritisch realist vaak aan begin. Het vreet energie bij je weg. De aanblik van het blije hoofd bezorgt me steeds weer een narrig gevoel. En aan die narrigheid geef ik dan vanzelfsprekend uiting. Zijn onverwoestbare optimisme is zo aanwezig dat ik nauwelijks nog reageer op zijn belachelijke lofuitingen en verwachtingen.

‘Martina ontwikkelt zich geweldig, het is een sterke atleet,’ lulde de jaknikker gaandeweg de afschuwelijke eerste helft in de ruimte. De Graafschap had zojuist op 2-0 moeten komen, waarbij de Twentse defensie opzichtig stond te pitten. Koekoek Martina allicht voorop.
‘Dat ben ik niet met je eens,’ vond ik. ’Nog bier, anders?‘
Hij bedankte, – want hij had er immers al één op, jongensjongensjongens – en ging dreigend voor me staan. Zijn kop liep behoorlijk rood aan. Het was al flink behaaglijk in de kamer, misschien moest hij zijn pet en sjaal maar eens af doen?
‘Wel hoor, hoe kom je daar bij, die jongen is de laatste tijd juist heel erg rustig geworden aan de bal! Ik mag hem geern zeen indribbelen!’
‘Je houdt telkens weer je hart vast met die paniekzaaier… Soms denk ik dat hij er werkelijk geen ene kloten van kan, weet je wel.’

Met een blik vol medelijden keek de jaknikker me daarna aan. Hij zag in mij een klein hertje dat zijn pootje had verstuikt en daar zachtjens om weende in het groot, donker bos. Zo keek hij naar zijn gastheer, je had het moeten zien. Daarop zei hij zelfs nog dat ik niet veel voetbalinzicht had meegekregen bij de geboorte. Dat hij vond dat ik zo negatief tegen Twente aankeek. Alsof er in mijn beleving nooit meer iets wilde deugen bij de club. Zo cynisch en zo zwartgallig en zo bah. Hij begreep echt niet hoe iemand zich op die kritische manier nog fan durfde te noemen, of het zo kon blijven voelen, het fan wezen en hij was maar wat blij voor zichzelf dat hij niet zo was als ik. Ook brak hij zowaar een lans voor Schreuder. Het kon allicht niet uitblijven.

‘Schreuder geldt als een ontzettend groot trainerstalent. Wat een rust en een overtuiging straalt die man uit! Zondagavond sprak Van Marwijk met veel respect over Alfred, die heeft hem heel hoog zitten.’
‘Oh, maar dat heb ik ook. Bij mij hangt-ie aan de hoogste boom, de brandweer kan er eens niet bij komen.’
Na de wedstrijd, die inderdaad beslist werd door een paar heerlijke goals, dat wel, werkte ik de jaknikker met zachte dwang naar de deur, want hij ging helemaal los over nieuw elan, een knop die was om gegaan, de finale in De Kuip en dat PSV en Ajax en dat Feyenoord zeker, nog veel van Twente te duchten zouden krijgen in 2015.
‘Ja, bedankt, rijd voorzichtig. En doei.’ Deur dicht. Hij moest zijn voet schielijk weg trekken.

Terug in de living, waar de penetrante geur van bedwelmend optimisme was blijven hangen, zag ik een gevouwen stuk papier op de verlaten fauteuil van de jaknikker liggen. Dat had ik daar niet achter gelaten, wist ik wel zeker. Het moest, kortom, per ongeluk uit de kontzak van de jaknikker
zijn gevallen. Of gegleden. Geen idee, mij was het volstrekt ontgaan. En hem ook, vermoedde ik toen nochtans. Als het een belangrijk document was zou ik hem wel bellen, eventueel; in 2015, een keer bellen, na Pasen, of zo. Ik pakte het stuk papier, ontvouwde het dus maar en begon te lezen terwijl ik me achterover liet vallen op de canapé. De tekst luidde zo:

DE 10 GOUDEN REGELS VOOR GOED SUPPORTERSCHAP
1. Wees FC Twente altijd welgevallig in woord en gebaar. Behoud kritiek voor U en zet mede supporters op hun plek wanneer zij club en spelers wel negatief benoemen.
2. Draag uw clubsjaal en clubpet waar mogelijk in het openbaar en laat u er nooit van weerhouden. FC Twente zit in uw hart, schaamte daarover bestaat niet. Zwaai uw kleur!
3. Steek zoveel mogelijk geld in uw club en laat zeker driemaal per maand uw gezicht zien in de fraaie fanstore. Al heeft u feitelijk niks van het assortiment nodig; investeer in de clubkas!
4. Steun de club in thuis- en in uitwedstrijden. Afstanden mogen geen enkele rol spelen.
5. Benoem de club in uw gebeden, thuis hardop en bij kerkbezoek in uw gedachten. Baadt het niet, u weet zelf dat het evenmin vermag te schaden.
6. Verlang reikhalzend naar het nieuwe seizoen tijdens de zomerperiode en hetzelfde geldt voor de winterpauze ten aanzien van de hervatting van de competitie.
7. Verdiep U op momenten van ledigheid en opperste verveling in het verleden van Uw club. Want zonder verleden geen toekomst. Deel uw kennis met familie en vrienden, zodat ook ook zij deelgenoot worden van onze grootse historie.
8. Bezoek trainingen, kaart- en bingoavonden, voorlichtingen, herdenkingen en feestgelegenheden. Een echte supporter wil zoveel mogelijk betrokkenheid tonen én ervaren.
9. Kent U persoonlijk supporters die zich regelmatig te kritisch en negatief over de club uiten, probeer hen zodanig te motiveren en te inspireren dat ook zij na verloop van tijd weer het helle supportersvuur door hun afvallige donder voelen branden!
10. Als U dagelijks de negen voorgaande regels in herinnering roept en ze daadwerkelijk praktiseert, mag U zichzelf een echte FC Twente volgeling noemen!

Wat, hoe, huh… Verbijsterd kwam ik overeind. Ik keek opzij naar de spiegel en zag ineens de ultieme afvallige staan. Dat was ‘m, wiens brandend hellevuur nog wat zwakjes siste! Ziet hem aan, de negativo die zijn club zo meedogenloos basht! Ineens begreep ik ook waarom punt 9 vet gedrukt stond… Wat de jaknikker kwam doen en dat hij dit vel papier… bewust had laten slingeren. De ouderling en de afgedwaalde… Ja, het voelde alsof er een Jehova-getuige op visite was geweest, die een hele dikke poot tussen de deur had gezet, zich naar binnen had geouwehoerd en urenlang zijn giftige lauwheid door mijn woning had geblazen. Het greep me onmiddellijk naar de strot… Met de voordeur op een kier sprintte ik zonder jas krijsend de ijskoude avond in.

Wallace

Lees ook:Laatste groet op fctwente.blog.nl