Als vaste bezoeker van dit weblog weet u hoe het hier werkt: als hoofd- en eindredacteur typ ik een paar keer per week een lauw en nietszeggend stukje over het reilen en zeilen bij ons aller FC Twente en vervolgens gaat u in de commentaarpanelen los met het serieuze meningenwerk. Onze gewaardeerde vriend Wallace doet daar periodiek dan nog een paar ongezouten scheppen bovenop. Maar nu doe ik het eens een keer anders. Hier:
Alfred Schreuder moet weg. Direct. Zodat FC Twente verder kan bouwen aan een stabiele en gezonde toekomst. Alfred Schreuder blokkeert het herstel van onze club in nood. Alle spelers presteren onder zijn bewind onder hun kunnen. Hij verkwanselt talent en daarmee kapitaal. Kyle Ebecilio? Te mondig en niet bereid in het Schreuder-keurslijf te functioneren. Met Renato Tapia gebeurt nu het zelfde. Hij werd tegen PEC Zwolle gepasseerd omdat hij volgens Schreuder onvoldoende taakgericht speelt. Alfred Schreuder ontneemt spelers hun vrijheid en creativiteit, met zijn taakgerichtheid en alle daaruit voortvloeiende opdrachten. Bovendien kan hij de druk en de spanning niet aan. Hij acteert steeds vertrouwen en rust, maar de camera’s tijdens de wedstrijd liegen niet. Gespannen als een rietje staat hij wiebelend en met merkwaardige grimassen aan de zijlijn. Wie zo gespannen is, kan niet meer helder nadenken. Dat blijkt ook uit de onnavolgbare beslissingen die hij tijdens de wedstrijd neemt. De wissel van Felipe Gutiérrez was daar afgelopen zondag een voorbeeld van. Het schokeffect van een trainerswissel én het aanstellen van een wel capabele trainer, dat is wat FC Twente nu nodig heeft. De eerlijkheid gebiedt overigens te zeggen dat Schreuder niet alléén verantwoordelijk is voor de huidige malaise bij FC Twente. Ook Aldo van der Laan treft blaam. Veel blaam zelfs. Maar op sportief gebied is Alfred Schreuder in ieder geval niet de nu zo noodzakelijke crisismanager. En hoe pijnlijk ook, Schreuder moet dus weg. Linea recta naar een psycholoog trouwens. Ik ken er nog wel eentje.